Mijn eerste camera was een spiegelreflex, die achter het IJzeren Gordijn kwam. Dat was een Zenith, een Rus! Ik kocht hem begin jaren 70. Met die camera heb ik heel wat foto's gemaakt. Ik kocht er later ook andere lenzen voor. Het kopen, ontwikkelen en afdrukken van foto's was toen nogal duur. De meeste foto's waren daarom vastgelegd op rolletjes van 12 opnames in zwartwit. Kleur was ook prijzig. Bij mislukking bleef de schade beperkt en ik kon vrij snel over de resultaten beschikken. Er waren ook rolletjes met 24 en 36 opnames. Ik deed toen ook veel met de instellingen van het toestel. Zoals dieptescherpte (tegenwoordig DOF). Spelen met sluitertijden en het diafragma. Dat ebde weg toen ik mijn eerste digitale camera kocht. Dat was rond 2004. Die staat op de stand van automatische instellingen. Ik heb de Fuji nog steeds, al heb ik hem vanwege het gemak van transport vervangen door zo'n klein geval. De grote Fuji zit in een heuse fototas, terwijl de kleine Panasonic in een hoesje van 10 x 5 cm zit.
Soms zie ik zulke mooie foto's voorbijkomen, dat ik weer even overweeg om het grote digitale toestel weer te gaan gebruiken. Maar het is net als ik een mooie motorfiets zie : die nostalgische gedachte is maar voor even. Op de foto vlnr : een Agfa Clack, een Polaroid, een Cosina spiegelreflex old skool en een digitale Fuji. Zelf gebruik ik alleen nog maar mijn Panasonic Lumix digitale camera. Waar de Zenith gebleven is, weet ik niet meer.