Er was een tijd waarin ik logeren leuk vond. Die tijd duurde vrij lang. Ik voelde me op mijn gemak. Helemaal als ik bij familie verbleef. Het was vertrouwd hè. Nu ik wat ouder ben geworden, merk ik dat daarin verandering gekomen is. In eerste instantie dacht ik dat het kwam vanwege mijn traumatisch verleden. Maar dat is niet zo. Ik herken het verschijnsel, omdat mijn ouders het daar soms ook over hadden. Ook andere ouderen hoorde ik erover. Hoe leuk en gezellig het ook is, thuis is toch fijner. Vandaar dat ik de aanwezigheid van de kampeerbus of een caravan in de buurt steeds meer op prijs ging stellen. Ook om heen en weer rijden te voorkomen. Ach ja, ik word dus oud. Dit soort emoties schijnen daar ook bij te horen. Die krijg ik geheel gratis.
Ik heb het gevoel dat ik ongeacht de omgeving in een andere modus beland ben. Die gaat pas weer terug in de 'normale' stand als ik weer in mijn eigen omgeving ben. Dan is dan als eerste thuis of anders de caravan of kampeerbus in de buurt. Zolang ik me telkens weer kan terugtrekken in mijn eigen holletje, kan ik het op bezoek gaan lang volhouden.
Ander blogs en websites
▼