Wat ruik ik?

Vanmiddag werd er aangebeld. Er stond een buurtbewoonster met een verontrustende vraag voor de deur. "Volgens mij ruik ik gas of zo in mijn huis. Zou je een keer willen komen kijken, want ik vertrouw het niet."
Een keer? Nee, stel het is gas, dan is het beter om subiet te gaan kijken! Dus heb ik vlug mijn jas aangedaan, Fenna naar haar mand gestuurd en naar de betreffende woning (zo'n 300 meter verderop) gelopen. Daar stond de bewoonster mij al op te wachten.
Toen de bewoonster (ouder dan ik) de voordeur opendeed, rook ik inderdaad een vreemd luchtje. Het eerste wat mij te binnen schoot was de geur van een bepaalde bloem. Ze zitten soms in boeketten en ze ruiken niet bepaald lekker. Maar ze had geen bloemen in huis. Het was geen gaslucht. Ik heb toch maar de gaspitten besnuffeld, het gasfornuis naar voren geschoven en de aansluitingen gecontroleerd : geen lek. Even later kwam mevrouw met een eierkoker naar mij toe. Het was een soort pannetje met bakelieten oren. Ik rook het geurtje plots beter. Ik herkende de geur direct : gesmolten bakeliet! Een van de oren was inderdaad wat gesmolten. Dat was eerder die dag gebeurd. Toen ik dat oor onder mijn neus hield, rook ik een sterke typische geur die overeenkwam met die in het huis.
Ik liet de vrouw ook even ruiken (wat klinkt dat stom) en ze bevestigde de overeenkomst. Wel raar dat de geur zo lang bleef hangen, want ook die woning heeft een mechanische afzuiginstallatie.
Nog even napratend (het fornuis stond wee rop z'n plek), hoorde ik dat ze de verwarming nog steeds niet aangezet heeft. Ze heeft alleen een stukje AOW, aangevuld met een of andere toeslag. Ze is ooit naar hier gevlucht en heeft alleen vrijwilligerswerk gedaan. De energierekeningen zijn voor haar bijna onbetaalbaar geworden.