Ik ken kinderen, die alles krijgen wat ze maar willen. Ze zijn afgelopen Sinterklaasavond extra verwend. Ik ken ouders, die denken dat ze zodoende goed voor hun kinderen zorgen. Maar in werkelijkheid zorgen ze enkel goed voor zichzelf. Het is een vorm van egoïsme van de ouders. Het kost niet alleen veel geld, maar leidt ook tot een verstoord beeld bij de kinderen. Die verwachten op de bijzondere dagen, zoals hun verjaardag, Sinterklaas of Kerst een extra mooi (=duur) cadeau. Het egoïsme zit er hier in, dat altijd (toe)geven de gevers / ouders emotioneel geruststelt. Het gaat dus om hen zelf en duidelijk niet om hun kinderen. Die kinderen zijn merkbaar niet zuinig op al de gekregen dingen, want de waarde van het geld kennen zij niet. Ze hebben ook erg veel moeite met een 'neen'. De quasi goede zorg is naar mijn idee iets anders : een vorm van egoïsme van die gulle gevers. En misschien ook gemakzucht (even de kids weer stilgemaakt met een speeltje) of misschien zelfs de gedachte hun liefde te kunnen kopen. Liefde voor alles krijgen.