Wat zien ik?

Er was een tijd, waarin ik alleen op de papieren kranten en de radio aangewezen was voor  het nieuws. Toen nam ik maar aan, dat het grotendeels de waarheid was. Ik wist wel dat ook grote mensen soms jokten, dus hield ik een slag om de arm. Dat was in eerste instantie een zeer kleine slag. Maar naarmate ik ouder werd, werd dat slagje alsmaar groter. Hoe dan ook, er was in die periode toch sprake van enig houvast aan datgene wat ik hoorde en zag. Daarom begreep ik goed waarom de Sovjet Unie raketten op Cuba plaatsten. Er waren immers eerder berichten over Amerikaanse raketten in Turkije.
Tegenwoordig is er geen houvast meer. Er wordt veel verzwegen en er wordt zelfs gelogen. Wat ik zie hoeft helemaal niets met de waarheid / feiten te maken te hebben. Er wordt niet alleen met woorden, maar ook met beelden gemanipuleerd. Het is bijvoorbeeld niet moeilijk om mij in legeroutfit midden in de oorlog in Oekraïne te plaatsen. Dat wordt dan allemaal hier in Dronten bij ons thuis even geregeld. De overheden doen flink mee met het manipuleren. Het wordt alsmaar lastiger de feiten te achterhalen. Men werkt graag aan een resultaat, dat de eigen visie onderbouwt. Of het nu een simpele geluidsmeting betreft of een belangrijk politiek stuk. Het feit dat iemand die een klacht heeft over mevrouw Arib, zelf het onderzoek mag leiden is daar een schrijnend voorbeeld van. Van kwade opzet is dus sprake. Nog schrijnender is, dat Jorine Wolff de taak schaamteloos accepteert. De politiek op z'n rotst. De rechtsspraak is ook niet meer wat het ooit was. Het is een verlengstuk van de politiek. Maar dat mag volgens de EU alleen in Polen niet zo zijn.