Lichamelijke ongemakken

Gedurende de afgelopen driekwart eeuw (!) heb ik slechts een paar lichamelijke ongemakken gekend. Als kind had ik last van oorontstekingen. Aan beide kanten. De pijn ervan staat me nog bij. Mijn oortjes zijn een paar keer uitgespoten. Bij dr. Bakema. Ik kreeg toen zo'n niervormige bak op mijn schouder en vervolgens lauw water in mijn oor gespoten. Ik heb tot aan mijn militaire diensttijd last gehad van oorontstekingen. Maar nadat ik in Zuidlaren gevaccineerd ben tegen de duivel weet wat, was de oorontsteking verdwenen.
Als kind heb ik ook een tijdje gemodderd met een wond aan mijn been. Daar was een stuk vlees uitgehapt tijdens een spelletje voetbal. We droegen schoenen met van die haken waar de veters om vastzaten. De genezing duurde ruim een halfjaar. Ik moest van mijn pa vaak met dat been in een emmer met sodawater zitten om de wond schoon te houden. Daarna deed hij er dermatol poeder op.
Tijdens de diensttijd kreeg ik te maken met een ander euvel : een paar gekneusde ribben. Dat was ook erg pijnlijk. In eerste instantie kwam ik in ademnood. Ik heb ik het weekend de huisarts bezocht, want de kwakzalver op de kazerne in Zuidlaren beweerde dat er niets aan de hand was. Toen ik na een week rust weer op de kazerne kwam, moest ik me bij de kwakzalver melden. Meneer was boos omdat ik naar mijn huisarts gegaan was. Ik heb de kwakzalver nooit meer geraadpleegd. In die tijd ben ik ook op mijn knie gevallen. Men wilde mij opereren in Utrecht, maar dat ging toen niet door. Ik weet niet precies waarom de ingreep gezegd werd. De knie heeft het sindsdien nooit echt goed gedaan.
Vlak na einde van mijn militaire diensttijd, begin 1971, kreeg ik te maken met een dubbele longontsteking. Een gevolg van een verwaarloosde verkoudheid, zei de huisarts. Ik heb toen flink zwetend wat rondgezweefd boven mijn bed. Dat herinner ik me nog wel. Ik dacht echt dat ik zou doodgaan. Dat klopt trouwens wel, maar het zou wat langer duren. De huisarts die op bezoek was voor mijn broertje hoorde mij hoesten. Hij zei dat ik erg veel geluk gehad heb. Mijn moeder dacht dat het kwam omdat ik te veel op de motorfiets, de Benelli, reed. Ook in de wintermaanden.
Tja, en dan heb ik een paar keer een spier verrekt. Zowel in mijn rug als in mijn kuitbeen. Al met al vind ik het erg meevallen.