Een beetje druk

Ondanks de aangenomen motie van de SP (meen ik), gaat er toch een regeringsvertegenwoordiger naar Qatar. Weer een voorbeeld van hoe het gesteld is met onze democratie : Rutte c.s. gaan hun eigen gang.
Het was een druk dagje. Er stond bij de loods een aanhangwagen met afval voor de Milieustraat. Het ging om een partij afvalhout en er lagen twee grote dubbelglas platen op. Allemaal van een overkapping. De aanhangwagen was er een met een dubbele as. Zo'n vierwieler is nauwelijks met de hand te manoeuvreren. De wielen wrikken erg. Aan de andere kant was zo'n grote bak wel nodig vanwege de hoeveelheid afval. Bij de Milieustraat vernamen wij dat we niet eerst het gratis afval mochten lossen. Als eerste moest het afval waarvoor betaald moet worden gelost worden. Maar ja, dat werd volledig afgedekt door twee enorme ruiten van ruim 2,00 x 2,50 meter. Gelukkig wilde men een uitzondering maken. Trouwens er zijn daar overal camera's, dus is ons doen en laten te volgen. En : ons bent vrij betrouwbaar!

....nu het hout nog....

We hadden ook karton en wit piepschuim mee. Dat spul mag net als het vlakglas gratis gebracht worden. Het moesten dus twee rondjes worden via de weegbrug. Het karton en piepschuim was zo gelost. Heel anders dan de twee grote dubbele ruiten! Ze lagen op elkaar plat op de aanhangwagen. De afval bak waarin het glas gedeponeerd moest worden was ongeveer de helft kleiner! Gelukkig wilde een medewerker ons wel helpen. Hij had geen last van zijn rug, zoals een jongere collega van hem. Samen hebben we de bovenste plaat in de glasbak geschoven. Er stak natuurlijk een flink deel uit. De medewerker ging de kraan halen, terwijl ik de auto met aanhanger wat naar voren reed om ruimte te maken. Met die kraan drukte hij de plaat in de bak kapot. Dat verliep niet helemaal vlekkeloos, want even later waren Sonja en hij samen de glasscherven aan het opruimen. Daarna reed ik de wagen weer achteruit tot naast de glasbak. Toen herhaalden we de truc. Al doende leert men en dus werd de tweede plaat zonder al te veel scherven naast de bak te veroorzaken ook gekraakt. We bedankten de medewerker en ik ging uitwegen.
Daarna gingen we via de weegbrug weer terug om het hout lossen. Ik heb niet eerder zoveel hout door mijn handen zien gaan. Het lossen leek een eeuwigheid te duren.
Na he tuitwegen en betalen hebben we de aanhangwagen naar de eigenaar teruggebracht. Hij vroeg mij of ik hem achteruit in de loods wilde parkeren. Ik zei dat ik daarvoor eerst mijn vrouwelijke hormonen moest gaan opzoeken. Normaal gooi ik dan een tennisbal met mijn linkerhand. Dat is de manier waarop vrouwen zon bal met hun rechter hand zouden gooien. Je weet nooit vooraf waar die bak dan terecht zal komen. Maar goed, ik reed de aanhanger rustig achteruit de loods in. Er was een vrij smalle plek, waardoor ik twee keer moest steken. Ik heb merkbaar te weinig vrouwelijke hormonen opgeroepen.
De noeste arbeid werd zowaar beloond met een kroket en een patatje met! Want het was al 12.30 uur geweest. Omdat we nauwelijks in zo'n zaak komen viel ook toen de economische ellende op. De witte plastic bakjes waren vervangen door kartonnen. Maar die waren duidelijk kleiner dan de witte plastic gevallen. Komt bij dat de snacks ook flink duurder geworden zijn. Dus ook de nieuwe bakjes zorgen voor een verkapte winststijging. Ik had ook de indruk, dat de diameter van de kroket kleiner is. Al moet ik zeggen dat ik die nog nooit opgemeten heb. Volgende keer maar een schuifmaat meenemen.