Al snel leerde ik van Eckhart Wintzen, dat mensen / klanten die kritiek hebben en/of klagen in wezen met je meedenken. Critici hebben zich ook verdiept in een onderwerp en komen met hun reacties. In veel gevallen kunnen die reacties leiden tot bijstelling van een visie, een handeling of een aanpassing van een product. Dat alles ter verbetering. Ergo : leve de critici!
Helaas zijn de tijden veranderd. Wie nu kritiek heeft is plots een Wappie, Nazi, Hitler racist, homofoob enz. Als ik een vluchteling erop attendeer dat hij geen afval op de grond moet gooien, ben ik in de ogen van hen die zich zo uitlaten een vreemdelingenhater. En een racist, want de vreemdeling heeft een bruine huidskleur. Ik zal door bepaalde mensen ook als een Poetin aanhanger gezien worden. Ze zien niet dat ik Poetin noch Zelensky aanhang, maar de vrede. Maar ja, dat komt hen niet zo goed uit. Die manier van oordelen is tegenwoordig de opmaat geworden voor hen die zich kritisch uitlaten. Voorheen zei men "niet de persoon, maar diens gedrag", maar tegenwoordig wordt vooral op de persoon gespeeld. Maak de persoon zwart, dan zal weinigen hem willen geloven / volgen. Het valt mij op dat de groep die anderen negatief aanduiden, zelf op de achterste benen gaat staan als het hen overkomt. Ik vind het vooral typisch links gedrag. Uit die hoek komen de meeste mensonvriendelijke uitspraken over critici. Voor mij een teken van zwakte, bedoeld om hun eigen waarheden overeind te houden.