Er zijn hier honden die de ene keer ongeïnteresseerd ons (Fenna en mij) passeren en de andere keer blaffend en grommend naar ons uitvallen. Aan onze kant is geen verandering te bespeuren (denk ik). Wat de andere partij betreft hangt het gedrag van de hond sterk af wie op dat moment met de hond wandelt.
Laatst kwam ik een mij bekende hond tegen. Hij loopt hier nog niet zo lang rond en is waarschijnlijk geadopteerd of zo. Het is een volwassen bakbeest. Ik heb hem nooit als pup op het adres gezien, waar voorheen de andere grote hond verbleef. Die was ziek en is in het voorjaar overleden.
We passeerden elkaar op een vrij smal pad hier in het bos. Ik zag dat de man de riem wat naar zich toehaalde en iets tegen de hond zei. Tijdens het passeren gebeurde niets. De hond keek wel naar Fenna en mij maar ook naar zijn baas, een jongeman van in de 30.
Dezelfde hond gedraagt zich heel anders als de vriendin van de jongeman met hem wandelt. Of eigenlijk andersom, want dan bepaalt de hond de route en de plekken waar ie stilstaat. Laatst zag ik haar flink staan rukken aan de riem, maar dat was net als het trekken aan een dood paard. Zo'n enorm beest moet je immers psychologisch onder de duim houden. Als ze ons (of andere mensen met een hond) ziet maakt ze rechtsomkeer en trekt de hond dan moeizaam mee. De hond gedraagt zich in haar bijzijn ook veel alerter. Ik weet zeker dat de hond, als ie de kans krijgt, zich zal losrukken om een andere hond aan te vallen. Vanwege het angstige gedrag van de vrouwelijke begeleider.
Er zijn hier mensen die andermans hondje uitlaten. Het zijn keffertjes. Bij de een gebeurt er niets tijdens het passeren, met een andere begeleider aan de riem is het feest. Dan gaan die beestjes agressief te keer. Zelfs wanneer wij al een tijdje uit beeld zijn. Ze zijn dan zo fel, dat ze elkaar bijten. Het corrigeren door hun baasjes blijft beperkt tot een goed gesprek in de zin van : "Waarom doen jullie dit weer? Jullie weten toch dat dat niet mag?" enz.
Ander blogs en websites
▼