Opvoeden of ...?

Als e nou eens even al die windmolens aanzetten, krijgen we tenminste nog wat verkoeling. Eergisteren zag ik door mijn slaperige ogen fragmenten van een programma over opvoeden. Het betrof twee gezinnen met kinderen, waarvan de ouders hun eigen stijl van opvoeden erop nahielden. Zo was er een gezin waarin alles om de kinderen draait. Ik vond de ouders geen eigen leven hebben.
In het andere gezin met veel meer kinderen, golden regels die ook gehandhaafd werden. In dat gezin hielpen de kinderen in he thuishouden. In het andere gezin bepaalden de kinderen (allemaal onder de 6 jaar) het reilen en zeilen in huis. En daar buiten, dus ook in de supermarkt.
Ik vond een van de vaders nogal onfatsoenlijk gedrag vertonen. Hij nam niet de moeite om een bezoeker, de vader uit het andere gezin, even te verwelkomen. Hij vond zijn game met een van de kids belangrijker. Toen begreep ik al wat meer van hun stijl van opvoeden.
Hoe dan ook, wij zijn in de opvoeding er vanuit gegaan, dat kinderen klaargestoomd moeten worden voor de maatschappij. Met alle do's en don'ts. Niet vriendschap (zoals in het ene gezin) , maar leiderschap stond voor ons voorop. Ik vind het overigens asociaal wanneer je kinderen in de maatschappij loslaat, die onaangepast gedrag vertonen. Ik heb ze gedurende mijn loopbaan ontmoet. Een naar egoïstisch volkje, dat altijd de zin wil krijgen. 
Ik zag trouwens weer een voorbeeld waarom in supermarkten bepaalde producten sneller bederven dan de verpakking aangeeft. Ze worden door grenzeloos opgevoede kinderen uit de koeling gehaald. Na een rondwandeling door de super, worden die producten weer teruggelegd in de koeling. Ook een voorbeeld van niet aan anderen denken. Soms moet je als ouder hard optreden, maar schreeuwen vind ik ook zwak overkomen. En als het tot zover komt, ben je als ouders al heel lang op de verkeerde weg. Kids en hun elektronica....