Bumperklevers

Op de A50 ergens tussen Apeldoorn en Zwolle, zagen we een vrachtwagencombinatie uit Litouwen, die nog geen 5 meter achter een Nederlandse vrachtwagen reed. Die Li-Touwer (hij was niet aan het zingen, maar werkte wel met zijn ellebogen) kon niets zien, enkel het grote vlak dat de achterkant van zijn voorligger was. Ze reden ruim 80 km/ uur. Het was duidelijk dat de Litouwer wilde inhalen, maar er was verkeer op de linkerbaan, waaronder wij. Maar om dan zo dicht achter een voorligger te kruipen, is geheel onnodig en levensgevaarlijk.
Tijdens het inhalen van de Litouwer kon ik het niet laten om als waarschuwing even op de claxon te drukken. We vroegen ons af, wat de Nederlandse chauffeur van die bumperkleef-actie vond. In mijn spiegels zag ik nog dat de Litouwer inderdaad ging inhalen. Ergo, hij reeds dus ook te snel.
Over inhalen gesproken, het viel mij op dat er ook weggebruikers zijn, die pas op het allerlaatste moment in hun spiegels kijken.
Ze rijden tot vlak achterop hun tragere voorligger (geen twee seconden afstand), gaan vervolgens op de rem staan en kijken dan pas in hun spiegels of ze naar de linker rijbaan kunnen. Zelf probeer ik zoveel als mogelijk te rijden met een constante snelheid. Dat houdt ook in dat ik moet anticiperen. Zonder snelheid te minderen op tijd naar de linker weghelft om met dezelfde snelheid te gaan inhalen. Het rijdt ook veel zuiniger en vooral rustiger, vind ik.