Mea culpa?

Toen ik van de bekentenis van Johan Derksen hoorde, begon ik een beetje aan de correctheid van een van mijn eigen handelingen te twijfelen. Ik heb namelijk een keer doktertje gespeeld met mijn buurmeisje! Het was overigens op haar verzoek, maar dat zegt niet zoveel. Ik had haar moeten waarschuwen dat ik zo'n 70 jaar later in de problemen zou kunnen komen. Maar ja, mijn lieve mamma was mij dat vergeten te vertellen. Al kan het ook zijn dat ik daar geen herinneringen aan heb.
Ik heb ook mijn zusje en broertje weleens iets voor mij laten doen. Niet onder dwang of dreiging met een zweep, hoor. Maar vanuit mijn positie als ouder broertje. Dat van mijn broertje, kruisbessen jatten, mag ik wegstrepen tegen het feit dat hij mij later in een sloot heeft laten vallen. Dat heb ik toen ervaren als een soort waterboarding. Dat van mijn zusje, ik zei haar een rabarberblad met steel te plukken uit een volkstuintje achter de BG Cortslaan, ligt wat zwaarder op mijn maag. Het is namelijk een dubbel vergrijp van mijn kant. Ik heb haar aangezet tot diefstal en het was eigenlijk een vorm van slavernij. Want ik heb haar er niet voor betaald. Voor het slavernij aspect was ik als jochie ook niet gewaarschuwd. Ik wist niet beter dan dat wij Nederlanders nooit aan slavernij gedaan hadden. Maar nu bestaat de kans, dat ik en/of mijn nakomelingen daar ooit (er geldt geen verjaring) voor zullen moeten boeten. Nu maar hopen dat mijn zusjes geheugen niet meer zo goed werkt. Dat kan zomaar excuses en duizenden euro's schelen voor mijn nageslacht. Ik zeg maar alvast : Sorry dat ik dit toen niet wist. Het was allemaal zo gewoon.