Geen brave burger

Nee, ik ben geen brave burger. Ik ben niet voor dit kabinet. En ook niet voor Oekraïne of tegen Rusland. Daarom vind ik Zelensky geen held en Poetin geen boef. Ik ben ook niet 5 keer getest en drie keer gevaccineerd. Ik heb totaal geen vertrouwen in een overheid, die ze ons experimentele vaccins opdringt en waar ze reclame voor maakt. Ik heb ook geen corona-app.
Ik luister ook naar andere partijen dan die in de regering zitten. Ik volg niet klakkeloos het nieuws van de NOS en de reguliere dagbladen. Ik volg ook andere nationale en internationale media en deskundigen. Vooral zij, die hier angstvallig geweerd worden.
Fan van Amerika ben ik ook niet. Eerder een tegenstander, vanwege de agressieve buitenlandse politiek. In het algemeen ben ik tegen politieke (wereld)leiders, omdat zij het grote gevaar voor deze wereld vormen.
Men maakt zich terecht druk over de inval in Oekraïne en de slachtoffers. Maar waarom niet over de slachtoffers die door het Westen onder leiding van Amerika gevallen zijn. In die situaties gaat het om miljoenen burgerslachtoffers sinds 1945. Plus die aan militaire zijden, waarbij telkens weer het relatief lage aantal slachtoffers van de kant van het Westen opvallend is. Neem de slachtoffers in Afghanistan na het vertrek van de westerse troepen, als bijvoorbeeld. 'Onze' medestrijders die aan de Taliban overgeleverd werden. Compleet met lijsten met namen! Zij kregen de kogel, maar geen vlaggetje. De 800 kinderen die in Libië door NAVO bombardementen zijn omgekomen ook niet. Evenmin de tienduizenden kinderen in Syrië; ook geen vlaggetje? De (burger) oorlog in Joegoslavië (met NAVO bombardementen) leverde voor de slachtoffers van o.a. Srebrenica(!) ook geen vlaggetjes op. Evenmin voor de 14.000 vermisten daar.
Als ik nu met een Oekraïens vlaggetje zou gaan zwaaien, dan zou ik me een hypocriet voelen en al die andere slachtoffers discrimineren. Nee, ik ben ik de ogen van velen geen brave burger. Daar ben ik te nuchter en te eerlijk voor.