Telkens als ik een aflevering van die serie zie, dan krijg ik weer dat speciale gevoel. Een gevoel van rust of zo. In elk geval een goed gevoel. Gewone mensen, die zich openlijk uitspreken en het geloof als basis hebben. Dat laatste niet overdreven, maar gewoon. Zoals bij ons thuis vroeger.
Ik heb op Urk met plezier gewerkt. In die periode ben ik bezig geweest met de invoering van de zelfbediening in de lokale bibliotheek op basis van barcodes en scanners.
Als ik daar was merkte ik het hemelsbrede verschil met de bieb van Almere. Ik zal niet zeggen als hemel en hel, want zo erg was Almere nou
ook weer niet. Dat was maar eventjes wat mij betrof. Maar op Urk was ik in mijn gewone doen en laten. Geen achterbaks gedoe wat ik nog weleens bij gelovigen tegenkwam bij mensen, die dan op de zondag vroom zitten te zijn in de kerk. Ik houd ook wel van recht voor z'n raap gedrag. Dan weet ik wat anderen vinden en waar ik aan toe ben. Gewoon open en eerlijk. Vergeleken met Almere was er op Urk ook geen sprake van een angst- en/of stresssfeer. Tijdens de lunchpauze ging bijna iedereen naar huis. Daar wachtte het warm eten. Ook iets bijzonders. Urk! Ik kom er graag.
