Sorry, kids!

Vandaag moet ik wegens omstandigheden weer naar een winkel. Dan moet ik me weer schikken naar de politiek. Nee, niet vanwege mijn gezondheid. Daar kan ik zelf na zo'n 70 jaar best al goed voor zorgen.
Ik moet maar hopen dat ik voldoende informatie heb verzameld en..... gepubliceerd. Voldoende om mijn kleinkinderen duidelijk te maken, dat hun toekomst niet door mij verziekt is. Ik ben immers niet meegegaan in de coronagekte en ben druk bezig geweest me breed te laten informeren. Ik heb me niet sec laten leiden door een kabinet, dat bekend staat vanwege de vele leugens. Ik heb geprobeerd de wetenschap te volgen in plaats van de politiek. De deskundigen die meedoen in de politieke propagandaspotjes van de overheid zal ik nooit om advies vragen. Zij zijn door de politiek (om)gekocht.
Ik weet dat er ook medici zijn die weliswaar vaccinatie adviseren, maar op de vraag welke risico's de patiënt loopt en of de arts dan verantwoordelijk is, de arts het hoofd laten zakken en de patiënt niet durft aan te kijken; geen antwoord dus. Maar dat is ook een antwoord. Als arts ben je wat mij betreft dan onbetrouwbaar. Zo'n arts houdt zich op dat moment niet aan zijn eed. Als ie hem afgelegd heeft. Want soms lijkt het erop, alsof die eed ook afgedaan heeft. Er zijn te veel artsen bezig met hun eigen bonussen van de farmaceutische industrie. Zij klagen over collega's die wel bereid zijn naar wetenschappelijke meningen te luisteren en hun oren niet naar politieke en/of financiële visies laten hangen en die ons waarschuwen om kinderen pertinent niet te laten vaccineren.
Kortom, het is zoals deze ouder vaker doet : ik geef zowel gevraagd als ongevraagd advies. Wat de ander ermee doet is niet mijn verantwoordelijkheid. Ik hoop maar dat alles weer ten goede zal keren. Naar het oude normaal.