Op deze sombere, winderige en regenachtige dag is ze aan het priegelen. Zo noem ik dat. Steentje voor steentje met de juiste kleur op de juiste plek drukken. Monnikenwerk vind ik dat. Ik ben daar niet zo van. Als ik een boek opensla zie ik plots een mierenhoop aan lettertjes. Dan ben ik al klaar met lezen. Haha! In het algemeen maak ik liever een ontwerp of een schets ergens van. De rest mag iemandanders doen. Die iemandanders ben ik meestal zelf.
Als ik per se een stel mussen afgebeeld wil zien, dan pak ik mijn camera. Klik en klaar. Het is al weer een lange tijd geleden, dat ik zelf veel tijd gestoken heb in mussen. Toen kroop ik een aantal uren op mijn buikje over de grond, om te proberen wat zout op hun staart te strooien. "Dan blijven ze zitten en kan je zo pakken Wimmie", zei mijn mamma. Omdat het mij nooit gelukt is, weet ik bijna 70 jaar later nog steeds niet of haar advies klopt. Mede omdat ik erna niemand zover heb kunnen krijgen dat voor mij uit te zoeken.
