Om de meest futiele zaken wordt ruzie gemaakt. Van een boom tot een lamp of een paaltje dat twee centimeter verkeerd staat. Is het dan echt zo moeilijk om daarover in gesprek te gaan en zaken op orde te maken? Ja dus.
Toen wij hier aan het schuurtje een lamp met lichtsensor gemonteerd hadden, stelde de buurvrouw daarover een vraag. Ze had 's nachts last van het licht, dat op haar slaapkamerraam scheen. We hebben toen in overleg de lamp aan haar kant afgeplakt met donkere tape (foto). 'Probleem' opgelost. Er zijn ook mensen die na zo'n verzoek spreken over een zeikerd of eikel en verder niets doen. Niet iedereen beschikt over communicatieve vaardigheden en/of heeft een zeer beperkte vocabulaire.
Ondanks alle uitzendingen van o.a. de Rijdende Rechter, planten nog steeds mensen een boompje vlak naast of op de erfgrens. Voor toekomstige ruzies.
Sommige mensen houden veel te veel beesten, die voor overlast zorgen. Tot zelfs een pony op een paar vierkante meter stoeptegels toe. Vaak met als reden : "ik houd zo van dieren". Volgens mij is die liefde niet wederzijds. Hij wordt gevoed door 'hebben', een vorm van egoïsme. Je hebt het beest of die beesten, maar zorgen voor is er niet of nauwelijks bij. Om maar te zwijgen over de overlast. Maar ach, het is natuurlijk wel een maatschappij geworden waarin alles om ikke draait.