Handen thuis!

Zo zijn wij van jongs af aan thuis opgevoed : je blijft van elkaar af. Afgezien van stoeipartijen en dergelijke, maar voor de rest moesten wij van elkaar afblijven. Om die reden valt het mij telkens weer op wanneer kinderen in bijzijn van (filmende) ouders elkaar slaan, schoppen, aan de haren trekken enz. Dat gedrag vormt een slechte basis voor het toekomstige, waarin fysiek reageren de opmaat zal zijn.
Vanuit deze optiek, begrijp ik dus ook niet de denkwijze, als zouden er bepaalde voorwaarden zijn om anderen ongewenst te mogen aanraken. Ik ving iets op over onder of boven de broek. Wat een onzin! Het is gewoon : helemaal niet! Mensen die zo denken, hebben zichzelf al een vrijbrief gegeven voor ongewenst gedrag jegens anderen. Blijkbaar vindt John de Mol zo'n vrijbrief ook gewoon.
In het geval van de TVoH en dat geldt ook voor andere situaties (o.a bij sporten : coach en jonge sporter), is er natuurlijk sprake van een zekere sfeer. Er is sprake van een soort psychologische hiërarchie, waarin BN'ers jonge, onvolwassen (!) leken aanwijzingen geven, die door de talenten braaf opgevolgd moeten (vanwege de hiërarchie) worden.  Tussendoor doen die BN'ers stiekem andere dingen. Die onderlinge verhouding tussen de wolf en het geitje, maakt al dat aanraking uit den boze is net zoals bepaald woordgebruik c.q. het uiten van seksueel getinte grapjes en/of toespelingen. "Met wederzijdse instemming" vind ik daarom ook totaal misplaatst. Het betreft een kind versus een volwassene met een machtspositie!
Het feit dat zelfs advocaten bepaald gedrag (aanraken, seksueel getinte opmerkingen enz.) als normaal zien, geeft te denken. Er zijn dus veel meer viespeuken.