Met een bedankje

Vanmiddag heb ik in een zonnetje het pleintje weer eens ontdaan van herfstbladeren. En takjes of steeltjes, wat zijn het,  van de bolacacia's. Het eind is in zicht, want de boompjes zijn zo goed als kaal.
Ik gebruik eerst de bladhark, om het meeste bijeen te harken. Daarna de bezem, afhankelijk of het zin heeft. Vaak blijven de blaadjes vastplakken aan de vochtige grond. Dan blijf ik vegen, zonder resultaat.

Toen ik zo bezig was, passeerde een bewoonster op haar fiets. Ze groette mij niet alleen, ze zei ook nog : "Ziet er goed uit, Willem. Dank je wel!" Kijk, zo kan het ook. Vele malen beter dan het gezeur en geschreeuw van mensen, die zelf geen hand uitsteken en het beter weten.