Afgaande op de titel zou je denken aan de wereldberoemde scène, waarin Gene Kelly in de regen zingt en danst. Vond mijn moeder prachtig om te zien. Nee, dit keer liep ik vanmorgen zelf te zingen in de regen. Ik danste er niet bij, want ik wilde niet opgepakt worden. Ik zong ook niet hardop, want er werd links en rechts uitgeslapen. Het liedje bleef de hele weg in mijn hoofd hangen. Ik werd ermee wakker. Vraag me niet waarom. Het liedje stamt volgens mij uit de jaren 50. Toen klonken veel Nederlandstalige liedjes uit de luidspreker van de radio. Liedjes van weleer. zoals : "Ik trek mijn wandelschoenen aan, Lach opgewekt en blij, Ik weet niet waar ik heen zal gaan, De wereld is van mij! Falderie, falderahahahaha" Tja, toen was er geen QR code en geen angst. En geen geld om te reizen. En toch maar lachen hè. Ik ken trouwens ook een variant op de tekst waarin naast de wandelschoenen een spijkerbroek werd aangetrokken. In die jaren 50 trok van tijd tot tijd een muziekkorps door de dorpsstraten.
Mijn liedje ging dus anders : "Hoor de muzikanten spelen in de straat!" Het stukje met tsjing-boem, tsjing-boem tralalala doet me trouwens aan een muzikaal groepje herinneren. Dat was van het Leger des Heils, dat bij ons op de hoek van de straat, waar de Resedastraat overging in de BG Cortslaan, stond te zingen.
Ander blogs en websites
▼