Als ik met Fenna ga wandelen, passeren wij een aantal woningen van waaruit naar mij gezwaaid wordt. Het betreft zowel jongere als ouder bewoners die mij dagelijks zien passeren. Bij een van hen mis ik al een tijdje een meneer, die steevast bij het raam zat.
Ik heb hem naast het dagelijks groeten ook een paar keer gesproken. Tijdens een van die laatste gesprekjes merkte ik, dat hij af en toe in het gesprek de weg kwijt was. Dan zweeg hij plots en stond dan minuten lang te staren. Of hij ging plots over iets heel anders praten. Ik had toen al het vermoeden, dat meneer aan Alzheimer leed.
Vanmiddag zag ik zijn vrouw. Na een begroeting heb ik haar gezegd, dat ik haar man al een tijdje mis. Ze vertelde dat hij opgenomen is wegens een vergevorderd stadium van Alzheimer. Dus toch. We hebben nog even staan praten en Fenna kreeg twee hondenkoekjes van haar. Weer een leeg plekje bij een raam. Jammer. Ik heb mevrouw veel sterkte toegewenst en gevraagd of ze haar man de groeten wil doen. Dat beloofde ze.
Ander blogs en websites
▼