Gisterochtend was ik op de fiets gesprongen om even een boodschap in het dorp te gaan doen. Ik zat net in het zadel toen de eigenaresse van de mastiff passeerde. Zoals gebruikelijk groette ik haar. Maar dit keer keek ze alleen boos naar mij. Raar hoor. Heb ik mijn best gedaan om in alle rust en op vriendelijke toon met haar het voorval te bespreken en ze heeft haar excuses aangeboden. Ter afsluiting heb ik haar de hand nog geschud. Maar dan krijg je dit als resultaat. Het doet me denken aan de uitspraak : "Sorry dat u op mijn tenen staat." Wat ik juist niet wilde was een ruzie of onmin of zo. Maar ja, ook in dit soort gevallen zijn er twee nodig om dat te willen.