Als iemand mij autoritair of als een kind of zo behandelt en/of aanspreekt, (of zoals vanmorgen schreeuwt) dan gaan de haren bij mij overeind staan. Er gaat naar mijn gevoel een grote hoeveelheid aan gebrek aan respect en/of fatsoen van uit. Daar had ik vanmorgen na zeer lange tijd weer eens last van. Misschien is het iets uit mijn jeugd. Of misschien zie ik er zo jong uit, dat men meent mij op die manier te moeten benaderen; als een kwajongen. 😅 Het vervelende is alleen, dat zo'n voorval nog lang blijft nawerken bij mij. Vanwege mijn paniekaanvallen.
Omdat ze sinds gisteren slecht ter been is (enkel verstuikt), was het mijn beurt om wat boodschappen te doen. Ik heb een gunstig tijdstip afgewacht. Tegen de tijd dat de scholen hier hun deuren weer openen, wordt het in de super weer druk. Dus die tijd moest ik voor zijn.
"Er was een tijd dat men 112 belde als er iemand gemaskerd binnenkwam", zegt een oudere meneer die naast mij zijn fiets in het rek gezet had. Hij heeft een masker in zijn hand en vervolgt : "Het begint nu wel irritant te worden." Ik kan niet anders dan zijn mening delen. "We moeten het volhouden totdat men tot inzicht gekomen is", tracht ik hem te troosten. Maar volgens hem komt dat nooit.
In de super was het inderdaad rustig. Ik had mijn lijstje keurig conform de indeling opgesteld. Het was een kwestie van een rondje lopen en alle 7 producten lagen in mijn mandje. Bij de kassa was ik de eerste en dus stond ik weer zo buiten. Ik trok subiet dat vervelende masker van mijn hoofd, deed de boodschappentas in de zijtas van mijn fiets en trapte opgelucht met grote teugen frisse lucht (wat heet?) naar huis.
Ander blogs en websites
▼