Tien jaar geleden maakte ik plannen vanwege het bereiken van mijn pensioenleeftijd. Ik wist dat ons inkomen flink zou dalen, dus wilde ik aan de kostenkant gaan hakken, snijden en schaven.
In de jaren 90 sprak ik iemand, die in een caravan woonde met zijn dochtertje. Ik begreep dat niet zo, maar toen vertelde hij over zijn visie. Die sprak mij erg aan, zij het dat ik me toen al op een ander levenspad bevond. De man vertelde mij dat hij het liefst veel plezier heeft in zijn / hun leven. Dat plezier kost wel geld. Dus besloot hij aan de kostenkant te gaan sleutelen. Hij woonde met zijn dochtertje in een uitgebouwde stacaravan. Net een chalet. Het stageld bedroeg toen Nlg 600,= per heel jaar. Dus zijn woonlasten waren erg laag. De woonruimte was aangesloten op het riool, de waterleiding en het elektriciteitsnet van de camping. Het enige wat hij daar op aanvulde was propaangas om te kunnen koken en te verwarmen.
Dankzij dat alles konden ze elk jaar naar St Maarten voor een lange vakantie. Daar scheen zijn ex, de moeder van het kind, te wonen. Daarnaast maakten ze veel andere reisjes.
2019 |
Het is allemaal anders gelopen. Maar als ik nu terugkijk, was het zeker geen slecht plan. Duitsland propageert (de?) trouwens ook erg nadrukkelijk het gebruik van aardgas boven dat van elektriciteit. Iets waartoe men besloten heeft vanwege het terugdringen van de steenkool (milieu) en de aanleg van de Nord Stream 2.