De eerste nachtvorst is een feit. Ik doel op de zichtbaar bevroren ruiten van de auto's buiten. Eerder zag ik al een wit laagje op de gewassen in de volkstuintjes. Het was vanmorgen voor een aantal mensen dus eerst krabben geblazen.
Ik kan er nog steeds niet over uit, dat iemand een leuk groepje opblaast. Het was het enige vertier dat de dader had. Ze werd geaccepteerd, iets wat ze vanwege haar houding
nauwelijks elders ervaart. Zelfs haar eigen kind laat haar links liggen. Totdat het wat van haar nodig heeft (natuurlijk). Het gebeuren staat haaks op dat van iemand anders hier in de buurt. Ze overweegt te verhuizen. Ze twijfelt, zegt ze, omdat ze niet eerder zo leuk gewoond heeft. Ze spreekt dan over de buurgenoten en de sfeer. Het komt erop neer dat de een iets pardoes weggooit, terwijl de andere het koestert en bezint eer zij begint.
