 |
| een lieve herder |
Het heeft een aantal jaar geduurd, maar daar was ie dan weer. Een vervelende herdershond. De hond liep weliswaar los (toegestaan), maar de baas was nergens te bekennen. Hij of zij kon dus niet zien waar de hond was en wat ie deed. Dus de hond stond niet onder appel. De hond rende blaffend op elke andere hond af om vervolgens te laten zien dat hij het sterkst is. Logisch want de andere honden waren een stuk kleiner. Ze gingen direct op hun rug liggen. De eigenaren van de kleinere honden vonden het erg vervelend. Vooral omdat de baas van de herder nergens te bekennen was. Gelukkig bleef de aangelijnd Fenna vrij rustig. Door mijn houding ('blijf uit mijn buurt!' kwam de herdershond niet naar ons toe. Ik besloot een zijpad te nemen, het losloopgebied / bos te verlaten en zo over het fietspad aan de buitenkant van het bos verder te wandelen. Ik hoorde veel geblaf en een keer gejank uit het bos komen. Wat denk je? Komt de herder plots ook uit het bos rennen. Een vrouw die met haar hondje (model grote cavia) aangelijnd mij tegemoet kwam, was dit keer aan de beurt. Maar ook zij nam een zeer assertieve houding aan. Mooi om te zien trouwens. Dus rende de herder met een boog om haar heen weer het bos in. Geen moment heb ik de eigenaar iets horen roepen. Hij, het was een man, was er wel, want eerder hoorde ik iemand 'Meneer! meneer! Roep uw hond!' schreeuwen.
Ik vermoed te weten wie die man is. Voorheen had hij twee van die honden. Die hebben toen Fenna opgejaagd. Ze liep toen los en is naar huis gerend. Gelukkig was er toen blijkbaar weinig verkeer op de dreef die ze moest oversteken. Meneer was toen niet aanspreekbaar. De lafaard liep vlug weg.