Sinds een aantal maanden sta ik op verlies. Alsof er van alles en nog wat door mijn vingers glipt. Of nee, niet door mijn vingers glipt, want dat zou betekenen dat ik het in eigen hand heb. En dat is dus niet zo. Ik zit weer in zo'n periode van verliezen lijden. Mensen en dingen om me heen kwijtraken. Het trekt oude wonden open. In mijn bezigheden is ook sprake van verval. Er zijn minder mogelijkheden, waardoor ik af en toe in een zwart gat terechtkom. Nu moet ik opletten niet mijn omgeving ermee lastig te vallen. En dat is nogal moeilijk, omdat ik vrij open ben en van mijn hart geen moordkuil maak. Ik ben zowaar aan het nadenken hoe ik de gaten die in mijn bezigheden geslagen zijn, weer kan opvullen.