Toen ik op die dag in 2001 het nieuws hoorde, was mijn primaire gedachte : "Ja jôh, een koekje van eigen deeg." Ik had in dat jaar ergere dingen aan mijn hoofd. Later dacht ik, dat de aanslagen de Amerikanen in eigen land lieten kennismaken met de gruwelen van de oorlog. Amerika voert altijd elders op de wereld oorlog. Ver van hun bed. Maar dit keer bleek de bescherming van het grote Amerika zelf tamelijk slecht geregeld.
Net als in Afghanistan en Vietnam, waar karig bewapende vijandelijke strijders sterker bleken te zijn dan het moderne westers wapentuig, is de terreur onverslaanbaar. En overal al dan niet latent aanwezig. Op die treurige dag, vandaag precies 20 jaar geleden, werd besloten in Afghanistan de strijd aan te gaan tegen de terreur. Mij lijkt het beter meer met elkaar te communiceren en minder agressief op te treden. Wie met het zwaard omgaat, zal door het zwaard vergaan. Helaas vallen er dan ook erg veel onschuldige mensen. Over en weer.
Ander blogs en websites
▼