Theorie en praktijk

Slecht nieuws voor de heren Van Dissel (RIVM), De Jonge c.s. en Willeke Alberti. Het bericht ondermijnt hun streven iedereen te vaccineren met als smoes beschermd tegen besmetting. Als het over muziek maken gaat is het mij opgevallen, dat er musici zijn die alleen muziek van een blad kunnen spelen. Zonder de notenbalken voor hun neus kunnen ze nauwelijks iets spelen. Vreemd, maar waar.
Zo kwam ik tijdens mijn loopbaan iemand tegen op de afdeling Boekhouding. Zijn functie was officieel Medewerker Financiële administratie. Tijdens het gesprekje vertelde de jongeman dat hij veel studeerde. Hij had al een aantal diploma's waaronder PB, MBA en SPD 1 en 2. Hij was toen bezig met Vermogensbeheer. Petje af, hoor. Maar waarom was ie dan nog een gewone medewerker op de afdeling en geen leidinggevende of financieel adviseur? Hij zei toen dat hij wel heel goed kan leren, maar het geleerde in de praktijk toepassen lukte hem niet. Over zijn antwoord heb ik daarna vaak nagedacht. Hoe kan dat nou? Ik vond het maar raar. Later leerde ik dat niet elk mens in staat is om een verbinding te leggen tussen theorie en praktijk.
Onlangs sprak ik iemand die mij deed herinneren aan de medewerker. Hij is wat ouder dan ik. Hij leest graag en veel boeken over de interactie tussen mensen en zijn eigen psyche. Ondanks het lezen van stapels boeken lukt het hem niet die kennis in de praktijk toe te passen. Dat maak ik op uit zijn eigen antwoorden op mijn vragen. Hij is nogal introvert, maakt niet snel contact met anderen en woont alleen. Hij schrikt geregeld als ik hem een open en voor mij eerlijk antwoord geef. Maar het schijnt een prettige schrik te zijn, want hij lacht er wat verlegen bij. Hij zei toen ook een paar keer dat hij niet gewend is aan een dergelijke openheid. Tijdens het gesprek citeerde hij telkens weer stukken uit boeken die hij gelezen had. Compleet met de titel van het boek en de schrijver ervan. In theorie wist hij hoe hij zou moeten reageren. Als ik dan vroeg : ""Hoe doe je dat dan in het dagelijks leven?" glimlachte hij wat verlegen en zei alle keren : "Dat vind ik heel erg moeilijk." Hij liet merkbaar veel afhangen wat anderen van hem vinden. Zonder die anderen daarover vragen te stellen.