Ook goede morgen!

Mijn ouders waren geabonneerd op het Leidsch Dagblad. Ik heb thuis geen andere krant gezien. Wel gelezen, want mijn broers bezorgden een tijdje kranten. Met name op de natte zaterdagen lag de gang volgestampt met de Telegraaf, die mijn broer bezorgde. Zelf heb ik een blauwe maandag het NRC bezorgd. Totdat ik erachter kwam wat voor krant dat was. Grapje hoor. Ik las die krant niet eens in die korte periode van bezorgen. Het aantal kranten was zo nauwkeurig geteld, dat ik er eerder een tekort kwam dan er over had. Zo'n tekort moest ik dan gaan uitleggen. Alsof ik het exemplaar gejat had. Zoals de waard is. Een exemplaar overhouden leidde toen ook tot nadenken / controleren. In het algemeen vond ik het bezorgen geen leuk werk. Dus ben ik er na een week of wat mee gestopt.
Maar goed, het Leidsch Dagblad dus. Daarin schreef onlangs Mart Smeets een column over de OS in het algemeen en atlete Sifan Hassan in het bijzonder. De link(s)e Smeets kon het niet laten om even een sneer uit te delen naar politieke partijen als de PVV, FvD en Ja1. Hij deed voorkomen alsof die partijen racistisch zijn en dus enkel getinte / zwarte mensen zou willen weren. Onzin! Het gaat die partijen om migranten / vluchtelingen of hoe ze zich ook willen noemen, die naar hier komen om ongeacht hun huidskleur sec hun hand op te houden of crimineel aan de slag te gaan. Niet om mensen die een positieve bijdrage leveren aan onze maatschappij, zoals Hassan en vele anderen gelukkig. Smeets was even vergeten goed te lezen en de statistieken van het CBS op het gebied van criminaliteit te bekijken.
Overigens heb ik een keer een lezing van Smeets mogen ondergaan. Hij had het toen over wielrennen. Smeets sprak alsof ie zelf op de door hem verhaalde momenten in het zadel had gezeten. Alsof hij het allemaal zelf gedaan had. "Wat een arrogante man", dacht ik toen. Vragen wilde meneer niet beantwoorden. Daar had ie geen zin in. Hij kwam voor veel geld even een verhaaltje afsteken. Schnabbelen dus. Men had eerst een zaal gehuurd die met Smeets fysieke omvang rekening hield. Maar we moesten verkassen naar een nog grotere zaal. Tijdens Smeets verhaal begreep ik waarom : anders paste Smeets ego er niet in.