Een paar jaar(!) ben ik bij een KNO arts in behandeling geweest. Vanwege pijn in mijn oor. De pijn deed me denken aan die van een flinke oorontsteking. Het onderzoek duurde en duurde maar. Die arts weigerde telkens fatsoenlijk antwoord te geven op vragen van mij. Het ziekenhuis reageerde niet op mijn klachten. Tijdens die nare bezoeken ben ik een paar keer plaatselijk verdoofd. De arts stak een pen met een in ether gedrenkt gaas via mijn neus tot in mijn keel. Tijdens die sessies ging ik telkens van mijn stokje. Gelukkig lag ik half in de behandelstoel. Na elk bezoek moest ik beneden in het restaurant eerst bijkomen.
Toen ik eindelijk definitief geholpen werd, gebeurde dat verdoven voor de laatste keer. Met dat gaas in mijn neus en keel moest ik, na me vermand te hebben, naar een behandelkamer. Toen ik daar op een bed lag, dacht ik dat de arts nog even in mijn oor wilde kijken. Maar plots kreeg ik een enorm stekende pijn, alsof er spijker in mijn schedel gelagen werd. Daarna ben ik zo'n 10 minuten buiten bewustzijn geweest. De arts / slager bleek een soort buisje in mijn oor gedrukt te hebben, om de platgedrukte buis van Eustachius, die de pijn en de doofheid veroorzaakte, weer vrij te maken.
Die KNO-ervaringen en mijn wantrouwen jegens de moderne coronavaccins hebben ertoe geleid, dat ik me niet meer in mijn keel en/of neus laat onderzoeken. Die ervaringen zitten in mijn rugzakje. Ik laat me ook niet met onvolledig geteste vaccins behandelen. Jammer dat gekochte journalisten mij een coronaontkenner noemen.
Ander blogs en websites
▼