Even rechtsomkeer

In het bos kwam ik haar tegen. Ik zie haar vaker met haar vier hondjes aangelijnd daar lopen. Een ervan is een onruststoker. Niet echt erg vervelend, maar wel lastig. Voor haar en voor mij. En voor de honden, die onrustig worden. Dit keer was het een smalle doorgang. Ik zag haar aarzelen en dat ze wilde omkeren. Ik riep : "Kom maar hoor!" en maakte met Fenna rechtsomkeer. Zo doe ik dat, want ook ik zit niet op onrust te wachten. Als zij mij eerder ziet dan ik haar, dan doet ze ook zo. Dan maakt ze rechtsomkeer of kiest ze een andere route. Een stilzwijgende afspraak. Iedereen blij.
Verderop werd het pad geblokkeerd door een vrouw met twee honden. Een grote en een kleine hond. Ook haar heb ik vaker gezien. Altijd stilstaand. Ze is dan steevast met haar telefoon bezig. Soms staat ze nog steeds stil als wij terugkeren. Dit keer stond ze weer stil met haar telefoon. Omdat onze loopse teef nog wat aan het snuffelen was, wachtte ik op zo'n 20 meter afstand. Mevrouw had niets in de gaten. Ze had de riemen om haar polsen gedaan, om haar handen vrij te houden voor het appen (denk ik). Toen het kleine hondje de snuffelende Fenna zag, gaf ze een ruk aan de riem. De grotere hond volgde het voorbeeld. De telefoon vloog door de lucht en viel op de grond. Terwijl ik glimlachend op afstand toekeek, zag mevrouw dankzij haar honden ons plots staan. Waarschijnlijk dacht ze dat ik op haar stond te wachten, want ze liep wat beschaamd van het pad af het gazon op. Haar telefoon aan haar broek schoonvegend.