Ook in de kwestie rond de Afghaanse helpers waaronder vooral tolken, die de Nederlandse militairen bijstonden tijdens hun missie, zie ik de beruchte Nederlandse VOC mentaliteit. Een mentaliteit die de Joden voor, tijdens en na de oorlog hebben mogen ervaren. Net zoals de mensen in het Nederlands Indië (inclusief die van de Molukken), op de Antillen en in Suriname. Niet vergeten de Papoea's in Nieuw Guinea en de mensen in het voormalig Joegoslavië (Srebrenica!). Allemaal situaties waarin Nederland eerst flink aan zichzelf gedacht heeft om vervolgens alles en iedereen die daarbij geholpen heeft als een baksteen te laten vallen. Of zelfs te laten ombrengen. Nee, dat doen ze liever niet zelf; om de handen schoon te houden. Want men noemt zich graag sociaal, christelijk en geciviliseerd. Daarom roepen de media nu "Afghaanse helpers in de kou", terwijl iedereen weet dat ze straks omgebracht worden. Ze zijn door Nederland in de wachtkamer des doods achtergelaten. Zoals vaker in de vaderlandse geschiedenis gebeurd is.
Ik ben die mentaliteit geregeld tijdens mijn loopbaan en privé tegengekomen. Hij zit in deze maatschappij ingebakken. Personeel dat zelfs na een zeer lang dienstverband als oud vuil gedumpt wordt. Veel van eerder genoemde en huidige kwesties werden en worden nog steeds volop gesteund door zich christelijk en/of sociaal noemende politieke partijen.
Hoewel ik hier geboren en getogen ben, heb ik me nooit 100% Nederlander gevoeld. Er is telkens iets wat mij daarvan weerhoudt. Ik word er telkens aan herinnerd. Het heeft lang geduurd voordat ik de oorzaak achterhaalde. Gewoon, omdat ik die onmenselijke VOC mentaliteit niet in me heb. Erger(?), ik heb er een rothekel aan. Het zijn niet alleen de RK'en die aan misbruik doen. Nederland doet volop mee.
Ander blogs en websites
▼