Op Herhaling

Vandaag heb ik die oude pup tent van de vliering getrokken. Ik heb hem buiten op ons erfje opgezet. Het was weer ouderwets gedoe : twee tenthelften aan elkaar knopen. Het materiaal is volgens mij zwaar katoen. Lekker dik en in de tent is het ook overdag pikdonker.
In beide identieke helften zat één houten tentstok, die uit drie delen

bestaat. Drie, omdat ze anders niet in de compact opgerolde tent passen. Ik vroeg me ook af of de tentstokken niet te lang waren. Het waren weliswaar de originele, maar met dat militaire spul weet je maar nooit. Anders wordt de tent nogal smal. Maar tijdens het opzetten bleken beide stokken even lang te zijn en ze leveren geen problemen op.  Zo'n in elkaar gezette stok is alles behalve stevig. Zeg maar net gammel zoals ons leger. Gelukkig slapen we met de ogen dicht.
Om zo'n pup tent te kunnen gebruiken, moest je dus met z'n tweetjes zijn. Ieder had immers maar een half tentje. Mijn maatje heette Bertus Boersma. Een wat slungelachtige, sympathieke soldaat. We hebben samen menig nachtje in zo'n pup tent doorgebracht. Ook toen het zo erg vroor in Sennelager. Als grondzeil werd de regencape gebruikt. Daarop lag dan je 'meurbaal' ook wel slaapzak genoemd. Dus geen isolerend tapijtje, maar gewoon op de koude grond.
De bedoeling is nu, dat de pup tent als bijzettentje gebruikt gaat worden. Als Luuk en Emma komen logeren op de camping is er extra slaapruimte. Rest nog een grondzeiltje, een paar luchtbedden en slaapzakken. En dan maar hopen dat opa 's nachts niet wakker gemaakt wordt om wacht te lopen. Daar had opa een enorme hekel aan. 's Nachts moet je slapen en leuk dromen.
Deze pup tent vind ik veel mooier dan die moderne nylon dingen. Al hebben beide volgens mij een en hetzelfde probleem : ze branden in een paar seconden helemaal af. Gelukkig rookt Luuk niet.