Tom is niet meer

Toen ik vanmiddag thuiskwam na een retourtje Drunen, viel mij direct de lege plek op de bank op. Vanmiddag moest Tom voor controle weer naar de dierenarts. We waren al wat voorbereid, want na een korte opleving, ging het weer minder goed met de dappere kater. Hij was in een paar dagen 2 kilo afgevallen, wat nogal veel is voor zo'n redelijk slanke kater.
Tijdens de controle bleek de bekholte vol met grote wonden te zitten. Gaten in zowel het tandvlees, het verhemelte als in zijn tong. De dierenarts vond het een hopeloze zaak. Sonja heeft ter plekke besloten Tom niet langer te

laten lijden. Het was ook een naar gezicht de anders zo actieve Tom zo te zien.
Dus geen spinnende Tom meer op mijn schoot. Geen levensgenieter meer op de bank. Geen schurende kopjes meer als ik met mijn hoofd op de armleuning van de bank rust. Geen begroeting meer als ie mij ziet of wanneer ik 's morgens het gordijn opentrek. De plek op de vensterbank waar hij ook vaak zat, zal leeg blijven. En geen komische Tom meer, die spontaan op de salontafel plaatsneemt alsof het iets van alledag is. Ik kan nu wel rustig de krant lezen.

Maar als ik kon ruilen, dan....
Voor Sonja is het natuurlijk extra zwaar. Ze heeft Tom ooit uit een slaapkamer naar hier gehaald. Hij was toen haar maatje. Ze heeft hem verlost van zijn schuw gedrag. Tom was zelfs pleinhoofd hier geworden en werd  geregeld ver van huis in het bos te zien.
Dag stoere Tom, bedankt voor je gezelschap en al die leuke momenten. We zullen je missen.