"Mogûh Willem! Heb je een bougiesleutel voor mij?", vraagt een bekende. Als ik zijn vraag bevestigend beantwoord heb, vraag ik hem : "Welke maat?" Het bleek de kleinste te zijn, die ik in mijn bezit heb. Als ik met hem meeloop, zie ik dat ie met een scooter bezig is. "Hij start slecht en ik wil eerst de bougie zien", legt hij uit.
Slecht starten dus. Ik kijk even op de kentekenplaat. Daar zie ik op de montageplaat de naam van een mij bekende tweewielerzaak staan. Die zaak heeft ons ook gemotoriseerde tweewielers verkocht, die slecht startten. Het bleek een kwestie van afstellen te zijn. Dat heb ik maar even zelf gedaan, om zeker te weten dat het goed is (schreef hij arrogant). Na de eerste servicebeurten startten de beide tweewielers weer slecht. Toen heb ik ze weer zelf afgesteld en vervolgens bij de volgende beurten bedongen, dat ze van de afstelling moesten afblijven. Volgens de eigenaar van de zaak moesten we tijdens het starten het gashendel open en dicht draaien. Onzin natuurlijk. Zo'n blokje moet met een druk op de knop aanspringen. Zelfs na een paar wintermaanden stil te hebben gestaan, startte de scooter van Sonja perfect.
Deze slechte starter is vrij nieuw. Ik heb de 'monteur' maar even verteld over onze ervaringen met die zaak. De bougie bleek mooi koffiebruin en droog. Hij heeft zelf ervaring als automonteur en gaat de carburateur opnieuw afstellen. Ik wens hem succes, want om bij de bougie te komen, moest de halve scooter ontmanteld worden. En dan is nog maar de vraag of ie gemakkelijk bij de carburateur kan komen. Maar ach, het is prachtig weer.
