Scenario-denken

Zo werd het genoemd. Een methode om te leren omgaan met paniekaanvallen. In gedachte ga ik dan doen wat ik van plan ben. Zoals naar een verjaardag of gewoon op visite gaan. Of vakanties, waarbij ik vooraf de route op zo'n ouderwetse wegenkaart een paar keer bekijk.
In gedachte ga ik zo'n activiteit heel gedetailleerd 'beleven'. Daarbij bedenk ik dan ook wat ik doe als ik op een willekeurig moment zo'n paniekaanval zou krijgen. Dat kan al in de straat zijn als ik net vertrokken ben of tijdens het bezoek of op weg naar huis.
Door dat scenario herhaaldelijk door mijn hoofd te laten draaien, raak ik wat vertrouwd met datgene wat komen gaat. Zo'n scenario verloopt natuurlijk niet zoals gedacht. Er gebeuren altijd weer onverwachte dingen, die mijn scenario verstoren. Dan kan ik nog altijd kiezen. Met als 'uiterste"(?) weggaan. Ik ben altijd blij als we de hond meehebben. Dan ga ik haar op die lastige momenten uitlaten. Weg van de situatie en tot rust komen.
Er zijn nog steeds drempels. Telkens weer. Over de meeste wil ik wel heen stappen. Maar als ik 's morgens al begin met een naar gevoel, blijf ik liever thuis. Dan ben ik gewoonweg 'egoïstisch'. Zo voelt het dan wel. Maar mijn gezondheid gaat voor alles. Ook al mis ik dan mogelijk leuke dingen. Wanneer ik naar een begrafenis, crematie of op ziekenbezoek wil gaan, is het helemaal een gevecht. Soms (over) win ik.