Op springen

Toen ik vanmorgen met Fenna de deur uitstapte, zat er zoals vaker een kat op een van de kliko's. Dat vind ik geen enkel probleem, want onze Tom kwam ook overal en nergens. Het beest lag daar te zonnen. Het is een van de vijf zwervers die hier rondhangen, omdat bepaalde bewoners ze dagelijks voeren. Fenna kent die kat en andersom. Vaak snuffelt Fenna aan het beest en het fysieke beperkt zich tot het duwen met de neus. Ik zie Fenna er niet voor aan zo'n kat echt aan te vallen, laat staan dood te bijten. Dit keer dus ook weer snuffelen. Fenna stond op har achterpoten om bij de suffende kat te komen. De kat ging even verzitten en toen vond ik het weer genoeg. "Kom op", zei ik, "we gaan wandelen."
Toen ik het pleintje overstak zag ik plots de boze buurman staan. Hij stond in zijn ochtendjas en had blijkbaar net de zonwering neergelaten. Hij stond in een uitdagende houding met beide handen in zijn zij wat naar voren gebogen en keek met een bijna woeste blik naar mij. Hij is namelijk een van de mensen die de zwerfkatten voert. Hij keek mij aan alsof ik die kat had mishandeld of laten mishandelen. In het voorbijlopen zei hij iets. Wat verstond ik niet. Ik reageerde enkel met : "Houd toch eens je mond man!" en liep door. Van afstand hoorde ik hem nog wat zeggen. Het zal wel. Ik probeer dat stuk chagrijn te mijden, maar het is net alsof ie dagelijks zit te loeren om weer uit zijn stoel te schieten en boos naar de voordeur te benen. Net of ie constant op springen staat. Wat een leven zeg. Gewoonweg zielig te zien hoe iemand zijn laatste dagen slijt.