"Je bent veranderd"

 "Natuurlijk!", zeg ik dan. Het leven verandert immers mensen. Dat is nu eenmaal zo. Ik was altijd al gesteld op rust en meed drukke situaties en gezeur. Wat voor de een belangrijk of een gewoon iets is, kan voor mij als 'gezeur' ervaren worden. Met de jaren heb ik geleerd wat wel en niet belangrijk is. Dat laatste valt bij mij al snel onder 'gezeur'. Mensen die snel klagen over pijntje hier en pijntje daar, doen mij denken : "Zeur niet zo. Wees blij dat je nog leeft en heel veel (andere) dingen kunt of mag doen."

Daar dacht ik ook aan toen ik die mevrouw in haar scootmobiel aanhoorde. Ik weet niet of het aan dat voertuigje ligt, maar de mensen die ik ken met zo'n prachtig hulpmiddel zijn stuk voor stuk klagende chagrijnen. Hun gezichten staan de hele dag op onweer. Hun rijgedrag is er ook naar. Maar wie weet zijn die mensen misschien ook veranderd. Misschien hebben zij nog niet ontdekt wat ze nog wel kunnen, afgezien van hun gezeur en 'o wat ben ik zielig' mentaliteit.
Soms schiet ik in mijn mening wat door. Wat voor mij onbelangrijk is, kan voor iemandanders wel erg belangrijk zijn. Het blijft lastig om daarmee om te gaan zonder naar over te komen.