If I had a hammer

Als ik dit nummer hoor, zie ik mijn geboortehuis. Het huis van mijn oma en opa. Maar toen dit nummer uitkwam, 1963, was oma's plaats ingenomen door een tante. Mijn opa was na het overlijden van oma hertrouwd.
We zijn na aankomst met het ms. Oranje Nassau bij de KNSM in Amsterdam in een bus naar Leiderdorp gereden. We stoppen in de Koningstraat tegenover nummer 65.  Ik zag weer de bekende deur met het kleine raampje, waar oma vaak het touwtje naar buiten hing. Zo konden we binnenkomen zonder te hoeven aanbellen of op het raam te kloppen. Als er niet gereageerd werd op het kloppen op het raam, trokken we letterlijk aan de bel. Een koperen geval dat veel lawaai maakte.
In de kleine achterkamer, waar een mooie kookkachel stond en een koperkleurige pendule op de schoorsteen luid tikte, stond in een hoek een tv. Een zwartwit Philips toestel met slechts één zender. Wat vreemd, want een grote knop rechts van het toestel bedoeld om kanalen te zoeken beloofde veel meer. Daar op die tv zag ik voor het eerst Trini Lopez zingen. Op die tv zag ik ook de aanslag op John F. Kennedy. Een paar dagen voor de verjaardag van mijn broer Ruud.
In de bijkeuken was een douche gemaakt. De grote zinken bak herkende ik van vroeger, toen ie nog in de badkamer van ons huis in de Resedastraat stond. Het was erg koud om daar te douchen. Maar misschien kwam dat ook omdat we net van Curaçao terug waren gekomen. In afwachting van een eigen (huur)woning, woonden we een halfjaar in de Koningstraat bij opa en tante in. Vooral voor tante was het wennen, toen er plots 8 personen bijkwamen. Opa kende dat van vroeger, van na de oorlog. Toen woonden daar bij opa en oma drie gezinnen in. Van hun drie kinderen. Dus dit keer viel het mee met de drukte.
In het trapgat hingen zwarte lijstjes aan de muur. Met afbeeldingen van o.a. Willem van Oranje in wapenrok en een van de aanslag door Balthazar Gerards in Delft. Grappig, we zijn met het ms Prins der Nederlanden naar Curaçao gevaren. De trap naar zolder was afgesloten met een deur. Mooi, want deze pubers zaten niet op luistervinken en/of pottenkijkers te wachten. Boven op zolder luisterden we naar een transistorradio. Die moest in een bepaalde stand gehouden worden, anders was er geen goede ontvangst. Daar hoorden we de nieuwste popsongs. Zoals die van Trini Lopez. Hij herinnerde mij eraan, dat ik gitaar wilde spelen.