Naar mijn nest

Gisteravond voelde ik me niet zo lekker. Gelukkig ben ik geen hypochonder, iemand die direct aan een al dan niet ernstige ziekte denkt. Ik weet van mezelf dat ik niet zo goed tegen drukte bestand ben. Hoewel ik van zeer dichtbij darmkanker heb meegemaakt, is dat niet iets waar ik aan denk als ik wat last van mijn darmen heb. Dan denk ik eerder aan een verkeerde sambal of rauwe uitjes. Ik moet na een rijsttafel ook geen (room)ijs eten. Dus direct aan het ergste denken doe ik nooit. Ik denk wel steevast : "Ach, het zal wel weer overgaan."
Vanmorgen, tijdens de wandeling met Fenna in het bos, moest ik niezen. Eén keer maar, hoor. Voor mij ook geen reden om op de fiets te springen om me te laten testen. De overheid wil doen voorkomen alsof de normale dingen als niezen, kuchen of hoesten, de neus snuiten, een gewone verkoudheid, griep en/of allergie (hooikoorts) plots allemaal corona gerelateerd zijn. Doei! Ook wat dat soort beweringen betreft, houd ik dus afstand. Zelfs meer dan 1,5 meter.
Het is vaker voorgekomen, dat ik me in de loop van de dag niet zo lekker voel. Nou, dan ga ik even op de bank liggen en anders op tijd naar bed. Dat is al jaren zo en het werkt. Dus dat blijf ik zo doen. Dus voor mij geen test, maar op tijd naar mijn nest! Haha!