Zakelijk betrof het een weerzien met een voormalig collega. Als collega's waren wij beiden nog programmeurs in de dop. Toen ik hem zo'n 15 jaar later verwelkomde en hij hoorde dat ik projectmanager was, riep hij ietwat verontwaardigd(?) : "Je liegt het!!" Maar dat kwam waarschijnlijk, omdat hijzelf nog steeds programmeur was. Daar is niets mis mee, hoor. De een heeft nu eenmaal meer in z'n mars dan de ander. Nee, het ging niet om ambities. Ik ben er ook maar ingegroeid door telkens goede resultaten neer te zetten. Dat laatste was trouwens wel een ambitie van mij. Elke dag weer.
De andere keer was het een interim directeur, die mij voor leugenaar uitmaakte. Hij riep tijdens een presentatie van mij aan het personeel van achter uit de zaal : "Je staat te liegen!" Ik besprak op dat moment de fase waarin een project verkeerde. In SDM termen had ik het over de fase Invoering. Maar meneer de directeur vond dat het project helemaal niet ingevoerd was. Voor mij reden om even het verschil uit te leggen over de SDM fasen Invoering en Gebruik en Beheer. Na mijn uitleg was ie nog kwader. Volgens hem had ik hem te kijk gezet tegenover het personeel. Het is maar net hoe je erin zit.
De andere twee keer dat ik voor leugenaar werd uitgemaakt was in de privésfeer dus. Daar ga ik inhoudelijk niet op in. Ik wil alleen maar zeggen dat in geval van twijfel bij de gesprekpartner of luisteraar ik een vraag verwacht in de zin van : "Hoe bedoel je dat?" of "Hoe weet je dat?" of iets van dergelijke strekking. Maar zeker geen botte reactie als : "Je liegt!" of "Leugenaar!" Zo'n aantijging vind ik nogal pijnlijk. Dat heeft iets te maken met inborst en ziel.