Daar is ie weer

Toen ik vanmorgen de bus onder de douche wilde zetten, zag ik een kaartje onder de ruitenwisser zitten. Het is al weer jaren geleden, dat ik een dergelijk kaartje op een bus aantrof. Het is een kaartje van een bedrijf dat busjes en auto's opkoopt. Met of zonder apk, met of zonder gebreken. Vast bedoeld voor de export.
Midden jaren 90 kwam ik voor het eerst zo'n kaartje tegen. In die tijd hadden wij een blauwe Toyota bus. Dat kwam mooi uit, want de bus produceerde een vreemd geluid dat uit het differentieel kwam. Hoewel ik nadrukkelijk vroeg een proefrit te maken, deden de kopers dat niet. Dus kwamen ze pas na de koop achter het probleem. Die bus hebben we toen met veel gedoe verkocht. De kopers probeerden op het laatste moment, vlak voor het overschrijven van het kenteken plots 500 gulden in te houden.
Gevolg was dat ik besloot geen zaken meer te zullen doen met Marokkanen. Toch doken ze een paar jaar later weer op. We reden toen in een witte Lite Ace bus. Die heb ik ondanks gezeur aan de deur van de eerdere genoemde kopers aan een Chinees verkocht. 
Daarvoor in de plaats kwam de Renault Nevada station. Weer zo'n kaartje dus. Voorlopig gaan we nog op pad met de bus.