Toen ik vanmorgen de gordijnen open trok, lag Tom nog op een oor. Hij kneep zijn oogleden samen, trok een chagrijnige kop en gluurde door oogspleetjes naar mij. Ik zei opgewekt : "Goede morgen Tom!" Gelukkig kan Tom niet schelden. Denk ik. Het was met die kater net zoals bij die pubers. Maar daar deed ik dat niet 's morgens rond 8 uur, maar om een uur of half twee 's middags. Tom rolt zich nog eens op. Voor mij begint een nieuwe dag met eerst het weer.
Volgens het weerbericht komt er winters weer aan. Maar ja, eerst zien, dan geloven. Die weerlieden liegen erop los. Zo'n beroep als weerman lijkt me wel wat. Veel vertellen over hoe het weer geweest is en vervolgens nadrukkelijk zeggen wat de verwachting is. Daarmee komt zo'n iemand ook nog op de tv en krijgt ie goed betaald. Als iemand onwaarheden vertelde op werk, werd ie ontslagen. Maar ja, ontslag kwam ook heel vaak voor wanneer iemand de waarheid had gezegd. Tegen de verkeerde.
Er is hier al een run op schaatsen en sleeën. Schaatsen met een smartphone voor je toet, hoe gaat dat?
Volgens mij heb ik in Schoonhoven voor het laatst geschaatst. Door de polder bij Bergambacht. Er was toen geen baanveger en ook geen koek en
zopie, ik bedoel erwtensoep en chocomelk. De entourage was aanzienlijk kaler dan toen ik nog als kind op het ijs stond. Dat was meer sprookjesachtig. Met een kruk (geen mens, maar een meubelstuk). Ik heb weinig op met ijspret c.q. winters weer. Ik begeef me liever niet op glad ijs, maar zit dan liever voor de open haard. Op glad ijs heb ik een keer mijn sleutelbeen gebroken. Niet leuk. Een wandeling door winters landschap vind ik wel leuk. Als ik weer de ijzers zou ombinden, dan ga ik eerst op zoek naar een schriftelijke cursus schaatsen. Pas als ik die gevonden en gevolgd heb, denk ik misschien te gaan schaatsen. Of juist niet. Omdat het dan al weer zomer is.
