Een dicteerapparaatje

Tijdens interviews en/of besprekingen nam ik het gesprek op met mijn Olympus dicteerapparaatje. Vooraf meldde ik dat bij mijn gesprekspartner(s) en vroeg hen om goedkeuring. Als ik toestemming kreeg, legde ik mijn dicteerapparaat op de tafel en schakelde het in. Er zat een piepkleine cassette in, waarvan de tape aan beide kanten gebruikt kon worden. Soms werd mij tijdens een vergadering gevraagd het apparaat even uit te zetten. Dan kon men off the record onderwerpen bespreken.
Ik heb twee keer data apparaatje stiekem aangezet. Dat was in een periode dat er op mij gejaagd werd. Vanwege stille reorganisaties wilde men van mij af, bleek later. Om dat voor elkaar te krijgen begon men mij onheus te benaderen. Ik heb de opnames niet hoeven te gebruiken. Ik heb wel een keer wat stukjes aan een collega laten horen. Hij geloofde namelijk niet dat ik zo grof benaderd werd.
Van dat apparaat heb ik verder erg veel nut gehad. In de auto, op weg naar huis of werk, kon ik gesprekken even terugluisteren. Ik kon achteraf ook nog eenvoudiger mijn verslagen en dagboekje bijwerken.