De keerzijde

Er zijn allerlei situaties waarin iemand zich niet correct of zelfs respectloos behandeld voelt. Soms is er niet alleen sprake van verbaal, maar ook fysiek geweld. Het laatste lijkt mij het toppunt van respectloos gedrag. Vooral wanneer mannen vrouwen slaan of mishandelen.
Toch zijn er veel situaties, waarbij ik na het lezen ervan denk : "Waarom sta je dat toe?" Helemaal wanneer het slachtoffer vertelt over structurele misdragingen. Waarom laten mensen zich zo in een slachtofferrol drukken? Of zijn ze er zelf ook schuldig aan? Wat ik dan veel hoor is : "Maar ik houd van hem (of haar)." Daar begrijp ik dan helemaal niets van. Een dooddoener om jezelf wat gerust te stellen?
Ik denk ook vaak : "Je bent er zelf bij, hoor." Mensen kunnen zo opvallend apathisch zijn. Vanuit die gedachte denk ik dan verder : "Is een cursus of therapie niet nodig?"
Je kunt wel telkens naar de dader(s) wijzen, maar er is ook een keerzijde. Jezelf wapenen lijkt mij beter. Als kind leerde ik die les al snel. Buiten moest ik me heel anders gedragen dan thuis. Zeg maar gerust een cultuurschok van 180 graden.  Veel vervelend gedrag wordt namelijk ook opgeroepen en zelfs aangemoedigd door een verkeerde houding / reactie. Ik was veel te gedwee. Dus moest ik me aanpassen. Later, toen ik ongeveer 20 jaar was, ben ik met mezelf aan de slag gegaan. Het begon met nog beter opkomen voor mezelf. Mijn eigenwaarde verder opkrikken. Mijn rug nog meer rechten, een andere houding aannemen en van me afbijten. Ik kreeg immers met volwassenen te maken. Het bijscholen heeft mij geholpen. Neemt niet weg dat ik nog vaak te maken kreeg met vervelend (pest) gedrag. Maar ik kon er nog beter mee omgaan.