Werken met nitwits

 Naarmate de jaren verstreken, kreeg ik tijdens mijn loop baan steeds vaker te maken met nitwits. Ik bedoel mensen, waarvan ik een bepaalde kennis en ervaring verwachtte, maar die ze ontbeerden.
Zo'n nitwit reageerde na mijn terugkeer van vakantie nogal woedend tegen mij. Geen 'goede morgen, Willem' en geen vragen over mijn vakantie. Hij beschuldigde mij ervan, dat ik een bepaald programma gewijzigd zou voordat ik op vakantie was gegaan. De voorraadlijst gaf onjuiste hoeveelheden weer, zo tetterde meneer.
Ik liet de directeur Inkoop maar even uitrazen. Het was namelijk zo bij dat bedrijf, dat personeel hun vakantieadressen inclusief telefoonnummers moesten opgeven bij hun verlofaanvragen. Bedoeld om in geval van calamiteiten de vakantieganger terug te laten komen. Ik vond het onzin en deed daaraan niet mee. Dus kreeg ik een kruisje achter mijn naam. Met deze schreeuwpartij tot gevolg.
Ik ging op mijn gemak het probleem uitzoeken en had de bron vrij snel gevonden. Staande voor het bureau van de directeur Inkoop, zei ik dat zijn mensen gedurende drie dagen vergeten waren de inkopen in te boeken. Ik hoorde geen 'sorry' en zelfs geen 'dank je wel'. Maar dat kwam misschien vanwege zijn rood aangelopen hoofd.
Niwits waren ook vaak mensen van Personeelszaken. Ze hielden sollicitatiegesprekken met IT deskundigen, zonder zelf zo'n deskundige mee te nemen naar het gesprek. Met gevolg, dat ze weinig begrepen en toch op grond van hun bevindingen een besluit namen. Een keer had ik de eindverantwoordelijke voor de IT van een organisatie aan de lijn, om mijn alvorens te solliciteren wat vragen te stellen. Die mevrouw werd na een paar vragen van mijn kant emotioneel en zei : "Sorry ik weet helemaal niets van uw vakgebied. Ik ben ook zomaar in deze functie neergezet."