We gaan nergens heen?

Natuurlijk wel! Noem me maar asociaal. We zitten lang genoeg thuis. Wat plezier is ook heel erg belangrijk. Ik vind dat plezier hebben in het leven ook tot de primaire levensbehoeften hoort.
Vanmorgen heb ik de bus maar weer eens gestart. Ik moest een boodschap doen, zo'n 35 km verderop. Of terug. Net waar je woont hè?
Ik had geen zin in fietsen. Mij te ver. En te saai met die kaarsrechte wegen hier. Nee, dan liever de bus op z'n donder geven. Dat oude dieselblok moest maar weer eens flink aan de bak. Dan kan ik ook het koelsysteem testen.
Het was wel behoorlijk vochtig in de bus, ondanks de maatregelen. Alles wat enigszins klam kan worden heb ik er uitgehaald. Om het interieur wat te ventileren, heb ik met geopend dakluik gereden. Natuurlijk in een kantelstand, met de gesloten zijde aan de voorkant. Niet dat het luik anders wegwaait, want er ligt een spoiler voor. Maar meer voor de luchtstroom die de bus verlaat. Ik heb voornamelijk over een autoweg gereden, waar ik 100 km/ uur mocht.
Dankzij de bus kunnen we toch op stap. We zijn dan net slakken, die hun eigen huisje meenemen. Dus we kunnen ons onttrekken aan het negatieve vakantieadvies van meneer Rutte.
En jullie? Volgens The Byrds en Earl Scruggs gaan jullie nergens heen :