Zo noemde de moeder van de vermoorde Nicky Verstappen de veroordeelde Jos B. Gisteren volgde ik een uitzending van het tweede deel van de documentaire over de zoektocht naar de dader van de moord. Afgezien van de DNA sporen van het roofdier in de onderbroek van Nicky, waren er verder enkel indirecte bewijzen. Zelf vond ik dat vooral Jos B zelf voor bewijzen zorgde sinds zijn arrestatie. Zijn zwijgen, zijn toelichting later die hij en zijn advocaat Roethof als een troefkaart beschouwen en de inhoud ervan. Dat ook Roethof er flink naast zat, bleek wel uit het vonnis. Roethof ging er nogal arrogant vanuit, dat zijn cliënt vrijgesproken zou worden zodat het beest weer op de maatschappij losgelaten kon worden. Waarom willen advocaten per se winnen? De rechtsgang bewaken is hun taak. De toelichting van Jos B riep voor de hand liggende vragen op. Als je een lijk vindt van een kind, waarom bel je dan niet de politie? Desnoods anoniem. Waarom sloeg het roofdier Jos op de vlucht? Waarom dacht hij al direct, dat er op hem gejaagd zou gaan worden? Zo zijn er meer uitspraken van het roofdier zelf, die aangeven dat Jos inderdaad het beest, de dader is. Nu nog een hogere straf, zodat de wereld in elk geval van dit beest voorlopig verlost zal zijn.