Toen ik nog werkte merkte ik niet zoveel van de veranderingen om me heen. Ik ging er gewoon in mee. Sinds ik met pensioen ben raken veranderingen mij meer. Ik ben me er ook veel meer van bewust. Als kind ben ik opgevoed en opgegroeid in een sfeer van saamhorigheid, discipline, verantwoordelijkheid, deskundigheid enz. Ze vormden de vaste steunpilaren. Met het verstrijken van de jaren is de sfeer flink veranderd. Dusdanig dat hij mij dwingt tot een ander gedrag. Ik moet me anders gedragen om niet overlopen te worden of mezelf buitenspel te zetten of mezelf te benadelen. Ik voel me niet even prettig bij dat andere gedrag. Maar ja, steeds vaker moet het. Met het andere gedrag bedoel ik dat ik een grote mond moet opzetten, mensen opzij moet duwen, mensen moet wantrouwen, kennis van veel zaken hebben om niet bedrogen te worden en mezelf inprenten als zou het alleen om mij, ikke, gaan. Dat valt niet mee. Net alsof men tegen een schildpad zegt, dat ie moet doorlopen. Zo'n beest zal van schrik er als een haas vandoor gaan.
